وقتی بچه آبالون (نوعی صدف دریایی)جلبک های دریاییِ قرمز را می خورد تا قوی شود،صدفش به رنگ قرمز در می آید.
بوی بد راسو از فاصله ی بیش از یک و نیم کیلومتری قابل تضخیص است.
هوتزین یک پرنده ی کاکُل دار و زیتونی رنگِ بومی آمریکایی جنوبی است که در یال های اول زندگی ، روی بالهایش پنجه دارد.
شاید شما این مثل را شنیده باشید که کبوتر با کبوتر، باز با باز. این مثل می‌گوید که به طور معمول، جانورانی از یک جنس با هم دوست می‌شوند، اما برخی جانوران با گونه‌های دیگری از جانوران دوست می‌شوند. آنها دوستان ناهم‌جنس، اما بسیار موفق جهان جانوران هستند.
زندگی در طبیعت وحشی می‌تواند بسیار سخت باشد. پیدا کردن غذا و سالم ماندن، کار ساده‌ای نیست. هر روز، جانوران برای زنده ماندن تلاش می‌کنند. برخی از آنها رابطه‌ی نزدیکی با گونه‌های دیگری از جانوران دارند. این رابطه را هم‌زیستی می‌گویند. در رابطه‌ای از نوع هم‌زیستی، جانوران به هم وابسته‌اند. یک جانوران کمک می‌کند تا دیگری به نیازهایش دست پیدا کند. چیز خوبی است، نه؟ البته، همیشه نه.
برخی از جانوران با شریک خود مهربان نیستند. گاهی یک جانور به نیازهای خود دست پیدا می‌کند، اما به شریکش آسیب می‌رساند. برای مثال، برخی حشره‌ها برای زنده ماندن خون می‌مکند. آنها برای به دست آوردن خون، خودشان را به گونه‌های دیگری از جانوران می‌چسبانند. گزش‌های حشره به میزبان او کمک نمی‌کند، بلکه می‌تواند باعث رساندن میکروب‌ها به میزبان و در نتیجه بیماری آن شود.
در رابطه‌های دیگر، جانور به میزبان خود زیاد آسیب نمی‌رساند. هر دو جانور از زندگی کردن با یکدیگر سود می‌برند. در این جا، می‌بینیم که چگونه جانوران برای زنده ماندن با هم دوست می‌شوند
اکنون زمان آن رسیده است که این اندیشه را کنار بگذاریم که ما انسان‌ها در اوج موفقیت تکاملی هستیم. بر پایه‌ی پژوهش‌های جدید، شامپانزه‌ها گونه‌های تکامل یافته‌تری هستند.
ژنتیکدان تکاملی، جیانزی زانگ و همکارانش در دانشگاه میشیگان در ایالات متحده‌ی آمریکا، DNA انسان و شامپانزه و میمون رزوس را برای 13888 ژن با هم مقایسه کردند.
برای هر حرف DNA که در آن ژن‌های شامپانزه یا انسان با شکل نیایی مشترکمان تفاوت داشت(که از ژن متناظر در میمون‌های مک‌کاک استنباط شده بود) پژوهشگران در پی آن بودند که آیا آن تغییر به تولید پروتیین تغییریافته‌ای می‌انجامد. در ژن‌هایی که با انتخاب طبیعی انتقال یافتهاند، نسبت جهش‌های که به پروتیین‌های تغییر یافته می‌انجامند، به طور نامعمول بالاست.
گروه زانگ دریافتند از نزدیک 6 میلیون سال پیش که شامپانزه و انسان از نیای مشترکشان جدا شده اند، 233 ژن شامپانزه و فقط 145 ژن انسان با انتخاب طبیعی تغییر کرده‌اند.
این یافته با آن چه بسیاری از زیست‌شناسان تکاملی می‌پنداشتند، متناقض است. زانگ می‌گوید: ما تمایل داریم تفاوت‌های بین خودمان و نیای مشترکمان را ساده‌تر از تفاوت‌های بین شامپانزه‌ها و آن نیای مشترک ببینیم."
او می‌گوید که این نتیجه معنادار است، زیرا در دوران اخیر جمعیت انسانی از جمعیت شامپانزه‌ها کمتر شده است و در نتیجه ما به نوسان‌ها گتره‌ای در بسامدهای ژنی مستعدتر شده‌ایم. این پدیده، از اثرگذاری عمیق انتخاب طبیعی بر انسان جلوگیری می‌کند.
گزارش کامل این پژوهش در مجله‌یDOI: 10.1073/pnas.0701705104) PNAS) چاپ شده است.
منبع:
Holmes Bob, Chimps "more evolved" than humans, New Scientist, 16 April 2007
