چه چیزی در سمندرآبی، بادکنک ماهی، هشت پای حلقه آبی، خرچنگ نعل اسبی، ستاره ‌ی دریایی و کرم‌های پهن مشترک است؟

در بدن این جانوران، باکتری‌هایی زندگی می‌کنند که یکی از مرگبارترین زهر ‌های طبیعت را می‌سازند. این باکتری ها در برابر غذایی که دریافت می‌کنند، میزبان خود را به دفاع شیمیایی کارآمدی مجهز می‌سازند. این زهر که تتراتوتوکسین ( TTX ) نام دارد، 10 هزار بار از سیانید مرگبارتر است و ساختمان مولکولی بی‌مانندی دارد.

  تتراتوتوکسین نخستین  بار در دهه ‌ی 1960 از سمندر آبی استخراج شد. وقتی شیمیدان‌ها ساختمان مولکولی آن را بررسی کردند ، متوجه شدند این زهر با تمام زهر هایی که تا آن زمان با آن  ها رو به رو شده بودند، تفاوت دارند. این ترکیب، نه استروئید بود ، نه کربوهیدارت و نه آلکالوئید. حتی از اسید آمینه  های شناخته شده هم نبود : مولکول کوچکی که ساختمان قفس مانند بی‌نظیری دارد و بر دستگاه عصبی تاثیر می‌گذارد و سه اتم هیدروژن عامل پیامدهای هولناک آن هستند. این سه اتم با کمک یک دیگر یک گروه گوانیدیوم را می‌سازند .